Ik fietste samen met Erik (mijn Partner) langs een laan met aan beide zijden van die mooie hoge bomen (zie foto). Je kunt zien dat de wortels, voor mij lijken die wortels op tenen, zich vastklampen in de grond.
Zo kijkend naar die hoge bomen plopt de uitdrukking ‘ Hoge bomen vangen veel wind’ in mij op. En al fietsend filosofeer ik verder over die hoge bomen:
Hoge bomen, alles in verbinding. In de natuur is alles met elkaar in verbinding. Alles is nodig: zonder aarde geen groei, zonder regen en zon geen bloei. Zo ook de hoge bomen: ze beschermen ons bijvoorbeeld tegen harde wind en bieden schaduw als het warm is. Zo is het ook in de mensenwereld. We zijn allemaal nuttig en nodig, ieder op zijn of haar eigen plek. En zo kwam ik bij de gedachte dat er ook mensen nodig zijn die wind kunnen opvangen, schaduw kunnen bieden, maar ook zichtbaar zijn doordat ze hun kop boven het maaiveld willen uitsteken en richting willen geven. Persoonlijk vind ik het prettig om niet zo op de voorgrond te zijn. Ik blijf liever een klein boompje, beschut onder die hoge boom. Dat voelt veilig, daar kan mij niet zoveel gebeuren. En dat is prima. Daar kan ik rustig groeien en genieten van wat er om mij heen gebeurt. Luisteren en leren van de verhalen om mij heen. Een heerlijke plek. Ik kijk en zie wat de hoge boom allemaal doorstaat. Ik zie ook dat hij hoger en groter wordt. Het maakt mij wel een beetje nieuwsgierig naar wat die hoge boom daar allemaal kan zien, en ik twijfel of ik ook zo hoog wil zijn…. Hij vangt best veel wind en ik vraag mij af: zou ik ook zo sterk kunnen zijn? Ik besluit dat ik nog even wacht, nog even omhoog kijk en lekker veilig in de beschutting van de hoge boom blijf.
Omhoog kijkend zie ik de hoge boom genietend met zijn takken wijd mee bewegen met de wind. En dan… Ik besluit om de groei omhoog in te zetten. Vol spanning kijk ik omhoog en zie ik de grond onder mij kleiner worden. Het kriebelt in mijn buik. Ik merk dat de energie mijn groei aanstuurt. Plotseling besef ik naar beneden kijkend dat ik diep kan vallen als ik zo hoog ben. De kriebel van groeiende energie voel ik niet meer. In plaats daarvan wordt het stil en gevoelloos in mij. Maar als ik bang ben om te vallen zal ik nooit weten wat er daar boven is te zien…En ik besluit om te gaan. En daar voel ik die kriebel weer. Het maakt me aan het lachen. Ik word er vrolijk van. Al groeiend omhoog besef ik me: eigelijk is iedereen een hoge boom. Het is maar net waar je gepland bent.
